Tęskność za wiosną

Powróć, wiosno upragniona,
Zalśnij nam jak zorza
I rozszerz swoje ramiona,
Zepchnij zimę do morza.

Ujmij w twe łagodne dłonie,
Niechaj za twym przybyciem,
Co pod warstwą śniegu tonie,
Tchnie zasię nowym życiem.

Zwróć już ku nam swoje kroki,
Niech zbudzi się przyroda,
By spod śniegowej powłoki
Zabłysła zaś swoboda.

Zatęskniły serca ludu
Za tobą wzdłuż i wszerz
Wpośród życia, walk i trudu.
Tęskni wespół polny zwierz.

Tęsknią ptacy też ku tobie
Po długim śnie zimowym,
Aby w ich świetnej ozdobie
Tchnęły życiem zaś nowym.

Pójdź, bo tęskni już skowronek,
Co powrót wiosny głosi,
I nastał już dłuższy dzionek,
Słońce wyżej się wznosi.

Niech wiosnowy wiatr na błoniu
Zepchnie śniegi i lody,
A niechaj wiosenną wonią
Zapachnie blask przyrody.

Niech już nam w sercach zaświeci
Blask wiosennej nadziei
I niech otuchę w nas wznieci
Wśród śniegowej zawiei.

                                                                                         Michał Kajka